1. Yukito Kishiro – źródło My Anime List
Yukito Kishiro urodził się 20 marca 1967 roku w Tokio. Dzieciństwo przyszło mu jednak spędzić w Chibie, gdzie, gdy miał niespełna rok, postanowili przenieść się jego rodzice. Prowadzili oni w Tokio sklep mięsny, który musieli zamknąć na skutek epidemii klasycznego pomoru świń w 1968 roku.
Kishiro już od najmłodszych lat interesował się rysunkiem. Bezpośrednią inspiracją pierwszych szkiców potworów, będącego jeszcze w przedszkolu Yukito, były przygody „Ultramana”. Jest to japoński serial o superbohaterze walczącym z wielkimi bestiami, Kaijū. Nadawany był w latach 1966 – 1967 i cieszył się olbrzymią popularnością. Pasja do rysowania przetrwała przedszkole, by wyewoluować w pasję do rysowania krótkich komiksów w szkole podstawowej. Kilkuletni Yukito tworzył swoje komiksy w wysokich, 60 stronicowych zeszytach, które starannie opisywał i przechował po dziś dzień (część z nich, jak i przedszkolnych szkiców, umieścił na swojej stronie internetowej w ramach autobiografii).
Druga połowa lat siedemdziesiątych dwudziestego wieku wniosła ogromną ilość paliwa dla wyobraźni młodziutkiego twórcy komiksów. Do kin zawitały pierwsze „Gwiezdne Wojny” Georga Lucasa, a w japońskiej telewizji leciał „Space Battleship Yamato”, a później również „Mobile Suit Gundam”. To w tamtym właśnie czasie wzrastała miłość Pana Kishiro do science fiction. Za sprawą Gundama wpadł również w nową pasję, jaką było zbieranie modeli do sklejania. Były to głównie „mobile suits” (co można przetłumaczyć jako ruchomy/bojowy kombinezon) z Gundama właśnie. Choć – jak sam autor przyznaje – hobby polegało głównie na zbieraniu. Jak to zgrabnie ujął: jest perfekcjonistą, do tego zręcznym i bardzo wierzy w to, że potrafi urzeczywistnić każdy projekt, którego wizualizację będzie miał w głowie. O ile oczywiście poświęci na to wystarczająco dużo wysiłku i czasu. Ale właśnie z tą ostatnią częścią założenia od zawsze miał spory problem.
W liceum dostaje kolejny mobilizujący zastrzyk. Stoi u progu decyzji o swoim dalszym rozwoju zawodowym. Ojciec widzi go jako rzemieślnika, on sam myśli o zawodzie reżysera, projektanta modeli lub animatora. Na to ostatnie decyduje się, gdy dowiaduje się, że tegorocznym (a było to w 1982 roku) zwycięzcą nagrody „Rookie of the Year” (wyróżnienie dla debiutujących rysowników komiksów) wydawnictwa Shōgakukan zostaje siedemnastolatek. Od tego czasu na poważnie przykłada się do ćwiczeń z rysowania mangi. Postanawia bowiem, że jeśli do czasu ukoń
2. BAA – Tom 4 okładka – zdjęcie ze zbiorów prywatnych
czenia szkoły średniej nie zdobędzie nagrody dla debiutanta roku, to pójdzie ścieżką zawodową wybraną mu przez rodziców.
Wkrótce dołącza do szkolnego klubu artystycznego i tam szlifuje swoje umiejętności. Tworzy swoje pierwsze krótkie komiksy, które już wtedy cechują się niezwykłym zamiłowaniem ich autora do szczegółów. Powalają dopracowaną kreską i warsztatem technicznym. W 1982 roku powstaje 10-cio stronicowy „Felbagoner”, dziełko krótkie, nieukończone, gdyż w głowie młodego Yukito kwitnie już pomysł na nowy komiks – „Bloody Star”. Ten powstaje od stycznia do kwietnia 1983 roku i jest kompletną historią, zawartą na 77 stronach. Podobnie jak poprzednik, jest z gatunku science – fiction, a opisuje losy pewnego niebezpiecznego pasażera na gapę, który w trakcie fabuły okazuje się być specjalnie wyszkoloną jednostką wojskową. Wiedza o tym, na nieszczęście dla wielu próbujących go schwytać, wypływa zbyt późno. Jak twierdzi sam autor, komiks ten sprawił, że uwierzył on w swoje umiejętności zarówno techniczne, jak i w to, że potrafi opowiedzieć jakąś historię od początku do końca. Zapożyczenia z „Bloody Star” obecne są w dużo późniejszym, najważniejszym dziele autora: „Battle Angel Alita” (oryginalny, japoński tytuł: „Gunnm”).
Rok 1983 to czas dalszych eksperymentów. Powstaje, po poprzedzającym ją nieco traumatyzującym poprzedniku, lekka, komediowa space opera, „Super Odyssey CABSTON”. Była to pierwsza manga autora, która wyszła poza domowy obieg i trafiła do rąk koleżanek i kolegów z koła artystycznego. Dzięki ich wsparciu „Cabston” doczekuje się 23 odcinków, każdy po 16 stron, a Yukito coraz pewniej czuje się na polu komiksów i powoli przymierza się do zgłoszenia swojego udziału w konkursie dla młodych twórców. Najpierw powstaje 24 stronicowy (taka ilość stron była jednym z wymogów konkursu) „Scrap Star” zbliżony stylem do „Cabstona”, a potem „Kikai” (przetłumaczony na angielski jako „Space Oddity”). Komiks ten, w roku 1984 przyniósł 17 letniemu Yukito Kishiro pierwszą nagrodę dla początkującego artysty „Best Newcomer Manga Artist Award” Weekly Shonen Sunday. Nagroda nie oznaczała jednak, że kariera obiecującego młodego mangaki nabrała od razu rozpędu. Mija 6 lat, w czasie których Kishiro rysuje doujinshi (fanowskie mangi zapożyczające postaci i wydarzenia ze znanych serii). Jednocześnie jeszcze dwukrotnie wysyła swoje oryginalne prace na konkursy dla młodych twórców, jednak „Kaiyōsei” i „Hito” zdobywają jedynie „honorowe wyróżnienia”.
3. BAA – grzbiety pierwszego wydania w Polsce – zdjęcie ze zbiorów prywatnych
Dopiero rok 1990 przynosi przełom i w oparciu o postać z „Reimeika” (mangi, którą autor, pracujący już w wydawnictwie Shueisha, próbował dopracować pod czujnym okiem redaktorów), policjantki-cyborga o imieniu Gally, powstaje 45 stronicowy komiks, który zdobywa zainteresowanie redaktorów. Jeszcze w tym samym roku przeobraża się on w dłuższą historie i zaczyna być publikowany w miesięczniku przeznaczonym dla młodych mężczyzn (Biznes Jump). Tak rodzi się flagowe dzieło Pana Kishiro – „Battle Angel Alita”, jak już wspomniałam, w Japonii i Francji obecne pod tytułem „Gunnm” (mający być połaczeniem angielskich słów gun i dream: pistolet i sen).
„Battle Angel Alita”, jest powieścią spod znaku cyberpunku. Akcja mangi toczy się w dalekiej przyszłości, w Mieście Złomu, które w tym futurystycznym i dystopijnym świecie wyrosło wokół ogromnych stert śmieci wyrzucanych masywnymi rurami z podniebnego miasta Zalem. Opowiada ona historię Ality, kobiety – cyborga, którą przed zapomnieniem na wysypisku ratuje dr Ido. Odbudowana przez Ido Alita odkrywa, że oprócz posiadanych przez nią zdolności walki, którymi przewyższa nawet najwyższej klasy roboty bojowe, nie pamięta niczego o swoim wcześniejszym życiu.
Historia ta, zamknięta oryginalnie w 9 tomach, doczekała się wielu wydań na całym świecie (w tym dwóch w Polsce!) animowanej adaptacji oraz, całkiem
5. BAA – Last Order – Tom 2 okładka – zdjęcie ze zbiorów prywatnych
niedawno, filmu aktorskiego w reżyserii Roberta Rodrigueza („Alita: Battle Angel” z 2019 roku); także książki „BAA: Miasto Złomu”, autorstwa Pat Cadigan będącej wprowadzeniem do świata przedstawionego w filmie aktorskim. Fala popularności Ality zaowocowała również jej mangową autorską kontynuacją –
4. BAA – porównanie wydania pierwszego i drugiego w Polsce – zdjęcie ze zbiorów prywatnych
„Battle Angel Alita: Last Order” (lata 2000-2014) i „Battle Anel Alita: Mars Chronicle” (od 2014 roku, nadal kontynuowana). Dla tych dwóch tytułów Pan Kishiro zawiesił pracę nad swoją kolejną, po pierwszej Alicie mangą, „Aqua Knight” (do której obiecał wrócić po zakończeniu Last Order…), a w latach 1997 – 2006 powstawały „Battle Angel Alita: Holy Night & Other Stories”.
„Battle Angel Alita” jest obecnie jedyną wydaną u nas mangą Yukito Kishiro. Wydawnictwo J.P.Fantastica wypuściło ją na nasz rynek już dwukrotnie – raz w formie 9 tomowej (w latach 2003- 2005, już niedostępnej) i raz w wydaniu zbiorczym, 4 tomowym (2019-2020, obecnym w sprzedaży). Nowa edycja zawiera zmienione tłumaczenie i kolorowe strony. J.P.Fantastica od niedawna wydaje również „Last Order”, a w niedalekiej przyszłości poznamy również „Mars Chronicle”.
Kto wie, co może przynieść przyszłość? Być może doczekamy się również innych tytułów (jak choćby „Hito”, będącego zbiorem jego pierwszych profesjonalnych prac, w tym „Kikai”) tego uznanego autora? A prywatnie sympatycznego człowieka z olbrzymią wyobraźnią i ręką do szczegółów, który po dziś dzień w swoim gabinecie posiada na półce figurkę Darth Vadera, pracuje wyłącznie ze swoim młodszym bratem oraz asystentką. I, co nie mniej ważne, uwielbia mopsy.
Bibliografia:
Tytuły wydane w Polsce:
Dofinansowano ze środków Ministra Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu pochodzących z Funduszu Promocji Kultury, uzyskanych z dopłat ustanowionych w grach objętych monopolem państwa, zgodnie z art. 80 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych. 
Projekt jest realizowany w ramach programu 2.1 E-usługi, Poddziałanie 2.1.1 E-usługi dla Mazowsza, typ projektów Informatyzacja bibliotek, w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa Mazowieckiego 2014-2020.
